بیماری تب خال یک بیماری ویروسی است که اکثراً اولین تماس با این ویروس در کودکی رخ می دهد که در این زمان معمولاً به شکل بدون علامت بوده اما گاه می تواند به شکل یک بیماری حاد رخ دهد . دراین صورت کودک دچار تب، بد حالی، ضایعات پوستی و مخاطی دراطراف و داخل دهان می شود. ضایعات پوستی به شکل دانه های آبدار کوچک در زمینه پوست قرمز بوده و ضایعات مخاطی نیز به شکل قرمزی زخمی شده مخاط همراه سوزش و درد می باشد
ضایعات پوستی معمولاً به صورت گروهی می باشند . کودک مبتلا به علت درد موقع غذا خوردن ممکن است از این کار امتناع کند و یاحتی بعلت درد موقع فروبردن آب دهان، دچار ریزش آب دهان از کناره دهان خود به خصوص در شبها گردد . گره های لنفاوی زیرفکی نیز متورم و بزرگ می شوند. این بیماری حاد خودبخود در عرض حدود یک هفته بهبود می یابد و به جز درمانهای معمولی به اقدام خاصی نیاز ندارد.
ویروس تب خال در گره های عصبی ناحیه به صورت غیرفعال باقی مانده و ممکن است بعدها به شکل عود تب خال بروز کند که همان تب خال معمولی است که خیلی از مردمتب خال دچار آن هستند.
این حالت ممکن است بارها تکرار شود به طوری که حتی گاه ماهی یکبار فرد دچار این حالت می شود اما معمولاً سالی دو بار رخ می دهد. عود تب خال با حالت سوزش وگزگز ناحیه اطراف دهان شروع می شود و سپس ضایعات دانه ای آبدار گروهی ایجاد می شود و در عرض حدود یک هفته تا 10 روز نیز بهبود می یابد و اسکار (فرو رفتگی یا برآمدگی) نیز بجا نمی گذارد. البته درصورتی که عفونت باکتریال ایجاد شود احتمال آن هست که اسکار یا پررنگی پوست نیز بجا بگذارد.
باید توجه داشت که در عود تب خال برخلاف تب خال اولیه ضایعات مخاطی رخ نمی دهد . محل بروز عود تب خال می تواند دراطراف چشم، گونه، بینی و یا حتی در مناطقی غیر ازصورت مانند ناحیه کمر نیز باشد.
یک نوع تب خال هم بطور مکرر درناحیه گوش کشتی گیران رخ می دهد. عود تب خال در سنین جوانی بیشتر روی می دهد و با بالا رفتن سن از تعداد عود بیماری کاسته می شود. عواملی که باعث عود تب خال می شوند شامل اضطراب، ترس ، تب ، کابوس شبانه ، آفتاب شدید، سوز و سرمای شدید، دوره های هورمونی خانمها و اعمال درمانی زخمی کننده پوست می باشد .
که جهت پیشگیری درچنین مواردی می توان قبل از واقعه عامل عود ، ازدرمانهای خوراکی ضدویروس استفاده نمود . درمان درموارد اولیه تب خال دهانی شامل مسکن ها ، دهان شویه ها ودرمانهای ضد ویروسی خوراکی مانند آسیکلوویر می باشد.
در عود تب خال معمولاً نیازی به درمان خاصی نیست و ضایعه خودبخود بهبود می یابد اما درصورت نیاز به درمان می توان از پماد های ضدویروسی مانند آسیکلوویر ودرصورت بروز عفونت باکتریایی ازپماد موپیروسین استفاده نمود . درمورد داروهای موضعی ضدویروسی باید خاطرنشان ساخت که درصورت استفاده زودرس یعنی به محض شروع سوزش ناحیه می توانند تا حدی اثرداشته باشند درغیر این صورت اثرآنها بسیار کم می شود .
استفاده از کمپرس سرد تا حدی از التهاب و ورم ناحیه کم می کند . درصورت صلاحدید پزشک معالج گاهی از استروییدهای موضعی قوی در کاهش التهاب تب خال استفاده می شود که با توجه به خطرات این درمان درناحیه اطراف چشم دراین ناحیه باید از به کار بردن این داروها خودداری نمود.