گال

بیماری گال یک بیماری پوستی، به علت آلودگی انگلی با یک نوع حشره میکروسکوپی از جنس مایت می باشد . این نوع مایت جنس نر و ماده دارد که نوع ماده برای انسان بیماریزا است . این حشره با نقب زدن درلایه های سطحی پوست سعی می کند تا در اعماق این کانالها تخمگذاری کند و با این کار نسل خود را بقا بخشد . واکنش بدن انسان به این حشره به شکل خارش شدید می باشد که همین خارش باعث می شود تا تعداد این مایت در نوع معمولی بیماری گال بیش از 12 تا 14 عدد نشود .

و این به علت خاراندن و کندن پوست توسط بیمار می باشد که نقبهای ایجادی را نیز تخریب می کند . از زمانی که مایت روی پوست قرار می گیرد تا زمانی که خارش شروع می شود حدوداً 3 تا 4 هفته طول می کشد . بنابراین برای آنکه بدانیم فرد چگونه دچار بیماری شده باید ازحدود یکماه قبل از بروز خارش به بررسی بپردازیم.

بیماری گال توسط تماس مستقیم با فرد مبتلا (مثل تماس جنسی) ویا تماس با حوله ، پتو و لباس بیمار سرایت می کند . دست دادن معمولاً باعث سرایت نیست اما دست به دست دادن طولانی می تواند باعث سرایت شود . در خوابگاه ها، سربازخانه ها ، مراکز بهزیستی نگهداری معلولین و سالمندان احتمال سرایت از فردی به فرد دیگر و ابتلای تعداد زیادی از افراد هست . حتی در بیمارستانها گاهی این بیماری می تواند شیوع یابد.

علائم بیماری گال شامل سه دسته علائم است :

1- علائم به علت خود مایت : کانالهایی که مایت عامل بیماری درپوست ایجاد می کند توسط فرد آشنا با بیماری قابل شناسایی است این کانالها بیشتر دربین انگشتان دست ، مچ دست ، ساعد ونواحی تناسلی قابل مشاهده است .

2- علائم بعلت واکنش بدن به مایت : این ها شامل برجستگیهای قرمز شدیداً خارش دار در نواحی تناسلی ، کمر ، رانها و زیر بغل است که این برجستگیها می تواند بزرگ وگال یا کوچک باشد .

3- علائم بعلت خاراندن پوست توسط فرد بیمار : در اثر خاراندن پوست خراشیدگیهایی ایجاد می شود که معمولاً خطی است وگاهی اینها دچار عفونت ویا حساسیت پوستی نیز می شود که همه اینها دراثر خارش شدید بیماری ایجاد شده است وبا آنکه علامتی اختصاصی نیست اما در تشخیص بیماری کمک کننده می باشد .

خارش بیماری گال بسیار شدید است بطوری که اجازه خواب راحت به بیمار نمی دهد . خارش شبها و با گرم شدن پوست بیشتر می شود و حمام گرم نیز خارش را تشدید می کند . خارش بیماری گال با کندن پوست توسط بیمار مبتلا همراه است ومعمولاً مالیدن پوست خارش را التیام نمی بخشد . درچنین خارشهایی حتماً باید پزشک معالج به فکر بیماری گال باشد تا هم فرد بیمار را ازبیماری نجات دهد وهم افراد خانواده او را از ابتلای به این بیماری محافظت کند.

تشخیص بیماری گال اکثراً به صورت بالینی وبا شرح حال دقیق و دیدن علائم ذکر شده است اما گاهی نیاز است تا با آزمایش از پوست بیمار به تشخیص بیماری برسیم . آزمایش بیماری گال یک آزمایش مستقیم میکروسکوپی با استفاده ازخراشیدن کانالهای پوستی است که در زیر میکروسکوپ خود مایت یا اجزای آن ویا تخم ویا مدفوع آن قابل رویت بوده وبدین وسیله تشخیص قطعی می شود . البته این آزمایش باید توسط فردی گرفته شود که با این بیماری آشنایی کافی دارد ودرنمونه گیری نیز ازتبحر لازم برخوردار باشد .

درمان بیماری گال توسط داروهای موضعی می باشد که معمولاً تمام بدن از گردن به پایین با دارو آغشته شده ویک شب تا صبح روی پوست می ماند وصبح شسته می شود این کار دوبار به فاصله یک هفته انجام می شود ومعمولاً پس از سه تا چهارهفته پس از درمان نیز خارش رفع می شود . داروها شامل گاما بنزن هگزا کلراید ، پرمترین، مالاتیون، کروتامیتون، بنزیل بنزوات و سولفور می باشد که در مورد نحوه درمان با آنها باید با پزشک معالج مشورت نمود .

زیرا روشهای درمانی با آنها گاهی متفاوت است. در زنان حامله و یا مادران شیرده و کودکان زیر 2 سال نباید از گاما بنزن استفاده نمود . این دارو خطر مسمومیت عصبی داشته لذا در مبتلایان به بیماریهای عصبی فعال مانند صرع نیز نباید استفاده شود . دراین موارد می توان از داروهای کم عارضه تر مانند کروتامیتون استفاده نمود.

گال در شیرخواران کمی با بزرگسالان متفاوت است . دراین سنین زیر بغل و کف دست و پا دچار ضایعات قرمز برجسته شده و گاهی سر و صورت نیز مبتلا می شود درصورتی که در بزرگسالان سر و صورت معمولاً مبتلا نمی گردد .

یک نوع گال هم به نام گال دلمه دار وجود دارد که در افرادی رخ می دهد که به علتی خارش را درک نمی کنند ویا قادر به خاراندن نیستند (مثلاً درافراد ناتوان ، سندرم داون و فلج اندامها) دراین موارد تعداد مایت درپوست فرد مبتلا به میلیونها عدد می رسد وضایعات پوستی نیز به شکل برجستگیهای پوسته دار در روی قوزک پا ، آرنج ، زانو ومچ دست می باشد.

تشخیص این نوع گال مشکلتر بوده وگاه با بیماریهای دیگر مانند اگزما و پسوریازیس اشتباه می شود . درمان این نوع گال علاوه بر گاما بنزن ، استفاده از داروهای موضعی کم کننده ضخامت لایه شاخی (کراتولیتیک) است .