[391]
محمّد اندک اندک بزرگ شد تا اینکه در شش سالگی همراه مادرش برای دیدار از اقوام و زیارت قبر عبداللّه از مکه به سوی یثرب (مدینه) حرکت کرد. اما در بازگشت از مدینه آمنه بیمار شد و در محلّی بنام «ابواء» چشم از جهان فرو بست و باز محمّد تنها ماند. ام ایمن که در این سفر آنان را همراهی می کرد، محمّد را به مکه بازگرداند و او را تحویل پدر بزرگش داد.
بعد از فوت پدر محمّد، عبدالمطلب سرپرستی او را برعهده داشت، که این دوران نیز ناپایدار بود، زیرا محمّد هشت ساله بود که سرپرست و جدش عبدالمطلب را نیز از دست داد و کفالت آن حضرت بر عهده عموی بزرگوارش «ابوطالب» قرار گرفت.
ابوطالب نیز به همراه همسرش «فاطمه بنت اسد» تمام سعی و تلاششان را برای تربیت محمّد به کار بردند. ابوطالب، تنها سرپرست محمّد نبود بلکه مانند پدری دلسوز و مهربان در حق آن حضرت رفتار می کرد. و لحظه ای از رسیدگی به محمّد کوتاهی نمی ورزید. و در زندگی و نحوه تربیت او دقت به خرج می داد.