مکه شهری بود که سابقه بنای آن به دوران حضرت ابراهیم علیه السلام باز می گشت. ابراهیم از طرف خداوند مأمور شد تا همراه تعدادی از فرزندانش به سرزمین حجاز کوچ کند و در آنجا خانه ای برای پرستش خدای یگانه بنا نماید.
[384]
ابراهیم به آن سرزمین آمد و خانه ای در آنجا ساخت که «کعبه» نام گرفت. در آن زمان شهر مکه دارای قبایل مختلفی بود که هر یک از آنها از روش زندگی و استقلال ویژه ای برخوردار بودند و هر قبیله رئیس مقتدری داشت که دیگر افراد قبیله کاملاً در زیر نظر و فرمان او بودند.
یکی از این قبایل، قبیله «قریش» بود که خود به 10 شاخه تقسیم می شد. یکی از شاخه های قبیله قریش «بنی هاشم» نام داشت. قبیله بنی هاشم همان قبیله ای بود که پیامبر بزرگوار اسلام حضرت محمّد صلی الله علیه و آله به آن انتساب دارد. زیرا وی از نوادگان عبدالمطلب بود که در زمان خود، در میان فرزندان هاشم، بزرگ قبیله به شمار می آمد.