اگر منظور از دوران عقد، عدم نزدیکی و رابطه ی زناشویی نداشتن زوجین باشد در هنگام طلاق چه از نوع توافقی و چه از جانب هر کدام از زوجین، مهریه نصف خواهد شد. مگر اینکه توافق دیگری بین آن ها باشد. مثل اینکه زوجه ادعایی در خصوص مهریه نداشته باشد و در قبال طلاق (توافقی) مهریه را بذل نماید. طلاق توافقی وابسته به توافق زوجین است و هر آنچه آن ها در خصوص مهریه تصمیم گیری و توافق کنند برای دادگاه ملاک عمل خواهد بود.
آنچه که می بایستی در طلاق های توافقی که نزدیکی بین زن و شوهر اتفاق نیافتاده است و زوجه تمایل دارد مهریه خود را بذل نماید، رعایت شود این است که وقتی به قاضی یا قسمت مشاوره دادگاه برای طلاق توافقی مراجعه می شود اظهار شود که "زوجه کل مهریه استحقاقی را در قبال طلاق بذل می نماید" نه کل مهریه ما فی القباله یعنی آنچه در سند نکاحیه نوشته شده است زیرا توضیح داده شد که در هنگام طلاق فقط نصف مهریه، حق زوجه باکره می باشد.
نکته دیگر اینکه رویه دادگاه های خانواده تهران به این صورت است که اگر زوجه مدعی بکارت شود از سوی دادگاه به پزشکی قانونی جهت معاینه معرفی می شود و در صورت تایید بکارت و عدم نزدیکی، در رای دادگاه منعکس خواهد شد.
شایان ذکر است که بعضی از شعب شهرستان ها صرف اقرار زوجین مبنی بر عدم نزدیکی را کافی می دانند.
خوب است بدانید که اگر رای طلاق توافقی صادر شود که زوجه دوشیزه یا غیر مدخوله باشد اولا بعد از ثبت طلاق در دفترخانه، زوجه حق رجوع به مهریه بذل شده را ندارد و ثانیا زوجین بعد از ثبت طلاق با مراجعه به اداره ثبت احوال می توانند شناسنامه جدیدی که نام همسر قبلی و طلاق در آن نوشته نشده باشد، اخذ نمایند.