حدیث (1) پيامبر صلى الله عليه و آله :
بى اُنذِرتُم وَ بِعَلىِّ بنِ أبى طالِبِ اهْتَدَيتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطيتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَينِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَينَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّهُ عَلَيهِ ريحَ الْجَنَّةِ؛
به وسيله من هشدار داده شديد و به وسيله على عليه السلام هدايت مى يابيد و به وسيله حسن احسان مى شويد و به وسيله حسين خوشبخت مى گرديد و بدون او بدبخت. بدانيد كه حسين درى از درهاى بهشت است، هر كس با او دشمنى كند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مى كند.
البرهان فی تفسیر القرآن ، ج3 ، ص232
حدیث (2) امام سجاد علیه السلام :
إنَّ الحَسَنَ(ع) لَم يُرَ فِي شَىءٍ مِن أحوالِهِ إلّا ذاكِراً لِلّهِ سُبحانَهُ.
امام حسن(ع) در همه حال خداى سبحان را ياد مى كرد.
امالی(صدوق) ص 179
حدیث (3) پيامبر اکرم (صلی الله عليه و آله) :
حَسَنٌ مِنّي وأنَا مِنهُ، أحَبَّ اللَّهُ مَن أحَبَّهُ.
حسن از من است و من از اويم؛ هر كه دوستش بدارد، خداوند دوستدار او است.
بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 43 ، ص 306
ورود به صفحه اصلی بانک احادیث