در تفسیر آیات 40 و 41 سوره نمل نوشته اند، این مردی که علم کتاب نزد او بود، آصف بن برخیا وزیر حضرت سلیمان بوده و از اوصیاء پیغمبران و از مشعلداران هدایت است.(1)
آصف مردی با تقوا بود و اسم اعظم به او تعلیم گردید. آصف به اذن حق و به عنایت پروردگار دارای اسم اعظم شد و بدین سرمایه نامتناهی، معجزاتی شگفت انگیز نشان می داد که از آن جمله آوردن تخت بلقیس در حضور سلیمان بود.
چون موقع وفات آصف رسید به امر حق پسرش «صفورا» را وصی خود گردانید و ودایع و میراث نبوت را به او سپرد و از دنیا رفت.