نام این پیغمبر بزگوار نیز دوبار در قرآن ذکر شده، یکی در سوره انعام (آیه 86) و دیگری در سوره ص (آیه 48)، نام او در تورات (الیشع) ضبط شده که چون عبری است در لغت عربی شین آن مبدل به سین می شود.(1) و اهل تفسیر او را جانشین و شاگرد الیاس می دانند و گفته اند وی فرزند اخطوب است.
چهار هزار و پانصد و نه سال از هبوط حضرت آدم سپری می شد که این پیامبر الهی به دنیا آمد. او پسر اخطوب بود.(2)
لقب او ابن العجون بود چرا که مادرش در سنین پیری او را به دنیا آورده بود. الیسع در زمان کودکی خود دچار مریضی لاعلاج بود که حضرت الیاس او را شفا داده و او را
[197]
شاگرد خود قرار می دهد و هم چنین بعد از حضرت الیاس، مقام نبوت در قوم بنی اسرائیل به ایشان می رسد.(1)
الیسع بر قومی مبعوث می شود که بت پرست بودند و پادشاه آن قوم همراه با زنش از بدکاران (زناکار) بودند. بعد از مدتی ارشاد به یگانه پرستی، الیسع دست به دعا برداشت و آن قوم را نفرین کرد، خداوند نیز آنان را به قحطی گرفتار کرد، این قحطی تا زمانی طول کشید که مردمان آن قوم توبه کردند.
در این حال بود که الیسع دستور داد تا زن پادشاه را در تشتی، سر از تن جدا کنند و پادشاه نیز جامه نو بر تن کرد و به درگاه ایزد منان توبه نماید و آنگاه این عذاب (قحطی) از آنان برداشته شد.
لازم به یادآوری است که شفا دادن، زنده کردن مردگان و راه رفتن بر روی آب از معجزات بی شمار آن حضرت بوده است.(2)
در آخر امر نیز الیسع در هفتاد و پنج سالگی(3) از دنیا رفت و در دمشق به خاک سپرده شد.(4)