تاریخ انبیاء (از آدم خلیفة اللّه (ع) تا خاتم رسول اللّه (ص))
دعوت نوح به خداپرستی و آزارهایی که در این راه کشید
قبل از نوح قوم متدینی زندگی می کرد که با مرگ آنها، مردم بسیار اندوهگین و تنها شدند، ابلیس از خلاء و احساس تنهایی آنها استفاده کرد و مردم را مجبور کرد که از تصویر آن مردم متدین اشکالی بسازند، مردم شروع به ساختن کردند و وقتی زمستان شد، آن اشکال را به داخل خانه هایشان بردند و با آنها انس و الفت پیدا کردند و همین زمینه کیفر و گرایش به بت پرستی را در مردم رواج داد.
قوم نوح بعد از بعثت او، به آزار و اذیت او پرداختند، او را کتک می زدند، طوری که بی هوش می شد آنگاه او را در کنار درب خانه اش رها می ساختند.(2) بعد از این نوح قوم خود را مورد نفرین قرار داد، به طوری که به مدت چهل سال قدرت باروری از زنان گرفته شد و طی چهل سال هیچ فرزندی از آنها به دنیا نیامد.
نوح از آنها خواست که توبه کنند، اما آنها سماجت کردند و به بت پرستی روی آوردند و این وضعیت کمابیش تا ظهور اسلام ادامه داشت. آنها نام بت های خود را از نام خدایان قوم نوح می گرفتند.
خلاصه روز به روز پیروان نوح در ایمان خود محکمتر می شدند اما شماره آنها اندک بود. مخالفان هم دست از دشمنی برنمی داشتند. آنها در برابر او صف آرایی می کردند و به نوح و یارانش تهمت می زدند و آنها را مسخره می کردند و می گفتند؛
«نوح دروغ می گوید و می خواهد مردم را دور خودش جمع کرده، بر آنها ریاست کند... نوح می خواهد دین و عقیده مردم را به هم بزند و دنیا را به هرج و مرج بکشد... او می خواهد مردم را گمراه سازد... نوح آشوب طلب است...»(3)
نوح هر روز به یک محله می رفت و مردم را دور خود جمع می کرد تا ایشان را
[47]
نصیحت کند. ولی بت پرستان سر می رسیدند و به طرف او سنگ می انداختند و مردم را پراکنده می ساختند. نوح که تعلیماتش ساده بود به مردم می گفت؛
«من که تکلیفی سخت بر شما مقرّر نمی کنم، شما که بت را عبادت می کنید همان عبادت را برای خدا انجام دهید. شما که هر دسته ای از دیگری می ترسید از یک طرف ستم می کشید و از یک طرف بر زیردستان ستم می کنید. فقط از خدا بترسید و ستمگری نکنید.»(1)
عجیب این بود که نوح در میان افراد خانواده خود نیز مخالف داشت. زن نوح و یکی از پسران او به نام کنعان هم حرفهای نوح را قبول نمی کردند و این پسر نوح با گمراهان همدست بود و نوح از این جهت بسیار رنج می کشید.
نوح همیشه در مورد همسرش که از کافران بود، به مردم می گفت؛ «همسرم دیوانه ای بیش نیست.» هرگاه کسی به نوح می پیوست همسرش به سرعت سلاطین زمانش را باخبر می ساخت. نام همسر نوح (واعظه) بوده است.(2)
2 - مجمع البیان، ج 4، ص 435.3 - خلاصه تاریخ انبیاء، ص 22، یوسف درودگر.1 - همان.2 - داستان پیامبران، ص 37.