صبر لقمان
روزی لقمان از سفری طولانی بازمی گشت. غلامش را در میانه راه دید، از او پرسید، پدرم در چه حالیست؟ غلام پاسخ داد، او مرده است. لقمان گفت؛ اینک باید خودم امور زندگی را سامان بخشم. آنگاه پرسید؛
همسرم در چه حالی است؟ غلام گفت؛ او نیز از دنیا رفته است. لقمان گفت؛ باید همسری دیگر انتخاب کنم. لقمان باز پرسید؛ خواهرم چه؟ غلام گفت؛ او نیز به رحمت ایزدی پیوسته است. لقمان گفت؛ پرده حیای من در دامن خاک پنهان شد. از برادرش پرسید، که باز هم همان جواب را شنید. لقمان گفت؛
[205]
پشتوانه ام را از دست دادم. لقمان بسیار صبور بود و در مرگ عزیزانش هرگز ناشکیبایی نکرد و همواره شکر خدا را به جای می آورد.