شش دلیلی که به شما ثابت می‌کند نباید از خدمات ذخیره‌سازی ابری استفاده کنید
آیا شما به حریم خصوصی خود اهمیت می‌دهید؟ آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چرا برخی از مردم از قرار دادن اطلاعات خود در فضای ذخیره‌سازی ابری اجتناب می‌کنند؟ آن‌ها می‌گویند فضای ذخیره‌سازی ابری بسیار خطرناک است و همیشه نگران افراد سودجو مانند هکرها هستند.
احتمالا شما نیز دوستان و همکارانی را دارید که فقط فایل‌های خود را در دراپ‌باکس ذخیره می‌کنند. شاید هم شغل شما مستلزم استفاده از این سرویس باشد. چرا شما باید تمام اطلاعات مالی خود را در حالت آفلاین نگهداری کنید در حالی‌که مشاور مالی‌تان تمام اسناد شما را در گوگل درایو ذخیره می‌کند؟
شاید شما احساس می‌کنید که افراد منظم و یا عادی هیچ مشکلی با استفاده از فضای ذخیره‌سازی ابری ندارند. باید بگوییم این دلیل درست نیست و دلایل معتبر دیگری برای جلوگیری از ذخیره‌سازی اطلاعات به صورت آنلاین وجود دارد. در عین حال، راحتی داشتن یک پشتیبان از اطلاعات و این‌که از طریق بسیاری از دستگاه‌ها پشتیبانی می‌شود بسیار خشنود کننده است.
در این مطلب قصد داریم شش دلیل برای استفاده محتاطانه‌تر از فضای ذخیره‌سازی ابری را بررسی کنیم؛ با ما همراه باشید.
گام اول، فضای ذخیره‌سازی ابری چیست؟
ابر یک اصطلاح بسیار مبهم است. در معنای وسیع، به معنی یک سرویس وب است که بر روی سرور دیگری اجرا می‌شود. اما تقریبا این تعریف می‌تواند به هر وب‌سایت دیگری نیز اعمال شود. در عوض، ما به بسیاری از سرویس‌های وب مدرن که در طول دهه گذشته ظهور کرده‌اند مراجعه می‌کنیم. این سایت‌ها بیشتر شبیه به برنامه‌هایی هستند که بر روی رایانه شما اجرا می‌شوند اما درعوض بر روی فضای مبتنی بر ابر و کامپیوترهایی که در جای دیگری قرار دارند به اجرا درمی‌آیند.
این فهرست شامل ارائه‌دهندگان فضای ذخیره‌سازی ابری عمومی مانند دراپ‌باکس و گزینه‌های خاص مانند Google Photos و iPhotos، شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک و توییتر، برنامه‌های وب مانند گول درایو و آفیس ۳۶۵، سرویس‌های استریم مانند Netflix و Spotify میباشد و اساسا آن چیزی است که شما در حالت آفلاین در دستگاه خود از آن استفاده می‌کنید. این سرویس‌ها کماکان ادامه دارند و گسترش می‌یابند.
هر اقدام شما در وب قابل ردیابی است
بسیاری از ما فکر می‌کردیم همه چیز در فضای وب ناشناس است و هیچ‌چیز از بین نمی‌رود. هر دو این برداشت‌ها نادرست هستند چراکه محتواهای زیادی وجود دارد که دیگر نمی‌توانیم به آن‌ها دسترسی پیدا کنیم زیرا ممکن است مقالات قدیمی از یک سایت حذف شده باشد و یا فعالیت آن متوقف شده است. همچنین ممکن است شما در برخی شبکه‌های اجتماعی حساب کاربری داشته باشید که مدت‌هاست از آن‌ها استفاده نمی‌کنید. به نظر شما آیا برخی از این اطلاعات هنوز هم در سرورها وجود دارند؟ بدون شک بله. اما بخش زیادی از اطلاعات در واقع همان داده‌هایی هستند که هیچ کس آن‌ها را نخواهد دید.
به همین ترتیب، هیچ کاری که ما در وب انجام می‌دهیم ناشناس نیست. ما برای اتصال به وب، یک آدرس IP تولید می‌کنیم و هر وب‌سایتی که بازدید می‌کنیم می‌تواند آدرس IP ما را ببیند، اما این همه داستان نیست، در واقع اطلاعاتی وجود دارد که هر مرورگر وب و بسیاری از سایت‌ها می‌توانند در مورد شما کسب کنند.
این‌ها اطلاعات زیادی هستند و ما هنوز درباره خدمات ابری صحبت نکرده‌ایم. ابتدا می‌خواهیم تعیین کنیم که صرفا برای اقدام به دریافت و مشاهده آنلاین اطلاعات نیاز به ارائه برخی اطلاعات است اما این داده‌ها لزوما نباید به هر کس داده شود و یا در جایی ذخیره شوند. اگرچه بسیاری از سایت‌ها و آگهی‌ها با استفاده از کوکی‌ها این اطلاعات را دنبال می‌کنند. جالب است بدانید، یک فرم دنباله‌ای وجود دارد که می‌تواند بیشتر مکان‌هایی که در سراسر وب بازدید کرده‌اید را نشان دهد. هنگامی‌که شما شروع به ایجاد حساب در هر سایت یا شبکه اجتماعی می‌کنید (چیزی که تقریبا هر سرویس ابری نیاز به انجام آن دارد)، این دنباله بزرگتر می‌شود.
هیچ‌کاری که شما انجام می‌دهید خصوصی نیست
برای نشان دادن یک صفحه وب، یک سرور باید اطلاعات خاصی در مورد شما دریافت کند و ممکن است شما ایده مبهمی از جایی که با آن ارتباط برقرار کرده‌اید، داشته باشید، اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشته باشید این است که لازم نیست این اطلاعات ذخیره شوند.
هنگامی‌که یک حساب کاربری ایجاد می‌کنید، همه چیز تغییر می‌کند. خلاصه ایجاد یک حساب کاربری این است که داده‌های خاصی را حفظ کند تا بعدا دوباره نمایش داده شوند. این ممکن است شامل همه پیام‌هایی که ارسال کرده‌اید، موسیقی‌هایی که گوش کرده‌اید، اطلاعات کارت اعتباری شما، سابقه خرید و یا بسیاری موارد دیگر باشد.
این شیوه متفاوت از نحوه کار کردن به صورت آفلاین است. در حالی‌که هر کسی می‌تواند یک نامه را رهگیری کند، اما هیچ‌کس نامه‌ای که از طریق پست الکترونیکی فرستاده‌اید را ذخیره نمی‌کند. به‌طور مشابه، در حالی‌که مردم تقریبا می‌توانند تعداد شنوندگان ایستگاه‌های رادیویی را اندازه‌گیری کنند، هیچ‌کس توجهی به ایستگاه‌هایی که شما به‌طور خاص گوش می‌دهید، ندارد. هنگامی‌که شما پول نقد پرداخت می‌کنید، هیچ‌کس از مکان‌هایی که شما برای خرید رفته‌اید و یا چیزهایی که خریده‌‌اید، ندارد اما در مقابل، کارت‌های اعتباری این اطلاعات را حفظ می‌کنند خواه از آن‌ها آنلاین استفاده کرده باشید یا آفلاین.
ممکن است برخی از این حساب‌ها هویت شما را نشان دهند، در حالی‌که دیگران آن را ندارند. با این حال، هنگامی‌که کسی اطلاعات خاصی در مورد شما دارد، تصور این موضوع سخت نیست که بر سر این اطلاعات با هم درگیر شوید!
دانستن یک آدرس ایمیل یا یک نام کاربری به اندازه کافی برای اتصال به یک حساب کاربری کفایت می‌کند. اگر شما به‌صورت خودکار به حساب‌های مشابه وارد شوید، کوکی‌ها یا تاریخچه مرورگر وب شما (که بعضی از آن‌ها هم‌اکنون می‌توانند به‌صورت آنلاین همگام‌سازی شوند)، به‌سرعت می‌توانند هویت شما را با هم ترکیب کنند. ممکن است شما تعجب کنید چقدر انجام این کار آسان است که بفهمید چه کسی هستید و چه کاری انجام می‌دهید!
همه ما یک نمایه داده داریم
اطلاعات و جزئیات مرتبط با ما به‌طور منظم خرید و فروش می‌شود. برای مثال، فیس‌بوک فقط از داده‌های جمع‌آوری شده از ما با استفاده از سرویس‌های خود و یا آن‌چه که از طریق کوکی‌ها برای ردیابی ما در سراسر وب بدست می‌آورد، استفاده نمی‌کند. این پلت‌فرم اجتماعی، اطلاعاتی درباره عادت‌های آفلاین ما را نیز جمع‌آوری می‌کند و به همین دلیل است که این شرکت همچنان در فضای کسب‌و‌کار موفق باقی مانده است، زیرا اطلاعات بیشتری در مورد کاربران خود می‌داند و می‌تواند آن‌ها را بهتر از هر کس دیگری هدف قرار دهد.
وقتی شرکت‌ها این اطلاعات را در مورد ما جمع‌آوری می‌کنند، دیگران مجبور به انجام این کار نیستند. فشارهای قانونی، سازمان‌های اطلاعاتی، هکرها و دیگران می‌توانند به وسیله ابزار قانونی یا غیرقانونی به این منابع دسترسی پیدا کنند تا اطلاعات بیشتری در مورد ما بدست آورند و یا این‌که امیدوار باشند تا خودشان بتوانند این کار را انجام دهند.
این مشکل محدود به پلت‌فرم‌های عمومی مانند فیس‌بوک و توییتر نمی‌شود. آمازون، گوگل، دراپ‌باکس و هر فروشگاه دیگری اطلاعات مختلف اما بسیار خصوصی را در مورد هر یک از ما دارد. هر کسی با دسترسی به این حساب‌ها می‌تواند از چگونگی زندگی ما، جایی که می‌رویم، دوستان ما، آن‌چه که می‌خوریم، چیزهایی که می‌خریم و بسیاری موارد دیگر به راحتی مطلع شود.
شما ممکن است با دسترسی‌هایی که هر برنامه با نصب روی گوشی شما برای خود ایجاد می‌کند هیچ مشکلی نداشته باشید، اما آیا می‌خواهید اطلاعات خصوصی خود را با دیگران به اشتراک بگذارید؟ با اطلاعاتی که برخی از این شرکت‌ها در مورد ما می‌دانند، می‌توانند برخی از ما را به‌شدت دچار مشکل کنند.
تغییر شرایط استفاده از سرویس‌ها
ما از افرادی که به‌صورت چهره به چهره با آن‌ها تعامل داریم این انتظار را داریم تا در کلمات و سخنان خود مواظبت داشته باشند. همه ما می‌دانیم که این شرکت‌ها در یک شخص خلاصه نمی‌شوند، اما از طرف دیگر، همه ما از خدمات و سرویس‌های آن‌ها استفاده می‌کنیم. این رویه برای روابط شخصی ما اصلا خوب نیست و در بسیاری از امور قراردادی قابل قبول نیست. اگر شما یک سند رهن را امضا کنید، می‌دانید که دقیقا چه کاری را انجام می‌دهید. همین موضوع در زمانی‌که شما یک ماشین را اجاره می‌دهید و یا برای تعمیرات هزینه‌ای را پرداخت می‌کنید، صدق می‌کند.
شرایط استفاده از خدمات برای هر سرویس آنلاین ثابت نیستند و می‌توانند به صورت ناگهانی از سوی ارائه‌دهنده آن‌ها تغییر کنند. هر زمان که پلت‌فرم‌هایی مانند راپ‌باکس یا گوگل تغییرات قابل ملاحظه‌ای را در شرایط استفاده از خدمات خود اعلام می‌کنند، اتفاق خاصی نمی‌افتد زیرا این شرکت‌ها می‌دانند که اغلب کاربران به تغییرات جدید توجهی نمی‌کنند.
آینده اطلاعات ما نامعلوم است
آیا از تلفن هوشمند خود به‌عنوان دوربین عکاسی نیز استفاده می‌کنید؟ آیا به صورت خودکار با استفاده از گوگل فوتو، از تصاویر خود پشتیبان می‌گیرید؟
حتما این را می‌دانید که گوگل یک شرکت تبلیغاتی است و این سرویس رایگان را در ازای دریافت منافع و عادت‌های ما در اختیارمان قرار می‌دهد، به‌طوری که بتواند از این اطلاعات در تبلیغات خود استفاده کند. اما نوع اطلاعاتی که جمع‌آوری می‌کند بسیار فراتر از مجله‌ای است که آدرس خیابان ما را می‌داند و این اطلاعات را با مجلات مشابه به اشتراک می‌گذارد. گوگل هر جستجویی که وارد نوار آدرس می‌شود، هر وب‌سایتی که بازدید می‌کنیم را می‌شناسد، همچنین ایمیل‌هایی که فرستاده‌ایم همراه با محتوای همه آن‌ها را می‌داند.
به نظر شما گوگل با این داده‌ها چه کار می‌کند؟ چند سال پیش گوگل در درجه اول یک موتور جستجو بود که از داده‌های ما برای ارائه نتایج بهتر استفاده می‌کرد. سپس خدمات خود را به ارسال و دریافت ایمیل گسترش داد، و در حال حاضر از اطلاعات ما برای سازمان‌دهی صندوق ورودی ما استفاده می‌کند و سعی می‌کند پاسخ های ما را پیش‌بینی کند.
گوگل در یوتیوب و با استفاده از اطلاعات ما، فیلم‌هایی که فکر می‌کند بیشتر تمایل به تماشای آن‌ها داریم را نمایش می‌دهد. این فیلتر کردن می‌تواند ما را در معرض خطرهای جدی قرار دهد.
در حال حاضر و در اقدامی جدید، این شرکت می‌خواهد همه ما را در داخل خودروهای بدون راننده بنشاند. آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که گوگل با تمام اطلاعاتی که از هر سفر ما می‌داند، قصد انجام چه کاری را دارد؟ برخورد گوگل با اطلاعاتی که در گوگل درایو ذخیره می‌کنیم چیست؟ آیا می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید؟ متاسفانه این همه ماجرا نیست.
ما تنها اطلاعات شخصی‌مان را فاش نمی‌کنیم
آیا شما فرزند دارید؟ آیا شما با گوشی‌های هوشمند خود آن‌ها را دنبال کرده‌اید و هر حرکت آن‌ها را با یک ضربه ضبط کرده‌اید؟ همه ما این کار را انجام داده‌ایم و تصاویر و فیلم‌هایمان را برای آشنایان و دوستانمان ارسال کرده‌ایم؛ انجام این کار سخت نیست اما هنگامی‌که هر عکس به‌طور خودکار در سرورهای گوگل آپلود می‌شود، این شرکت اکنون اطلاعات فرزند شما را در اختیار دارد. آن‌ها اسکن تشخیص چهره را انجام داده‌اند و با الگوریتم‌ها رابطه شما با فرزندتان را محاسبه کرده‌اند.
در حال حاضر فرزند شما آنلاین است، پروفایل دارد و بدون هیچ رضایتی نظارت می‌شود و ما فقط می‌توانیم تصور کنیم که از این اطلاعات برای چه محصولات، خدمات و یا بدتر از آن، می‌تواند برای ده، بیست و یا سی سال آینده استفاده شود.
این موضوع فقط مربوط به کودکان نیست. حتی ممکن است یک حساب کاربری و یا یک وب‌سایت داشته باشید، اما اگر دوستانتان شما را در یک عکس تگ کنند، این شرکت اکنون اطلاعاتی درباره شما دارد. در حال حاضر چهره شما در آن پایگاه داده ذخیره شده است، آن‌هم نه از طریق خودتان بلکه از سوی دوستان یا آشنایانتان!
باید توجه داشته باشید که این سیستم‌ها طراحی شده‌اند تا در کنار خدماتی که به ما ارائه می‌دهند، کاملا زیرکانه تمام داده‌ها و اطلاعات ما را سرقت کنند.
در نهایت چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟
در بعضی از جنبه‌ها، شما نمی‌توانید کار زیادی انجام دهید. شما هیچ کنترلی بر روی برخی از آن‌ها ندارید؛ به‌عنوان مثال شما نمی‌دانید که آیا دندانپزشک‌تان از پرونده شما به‌صورت آنلاین نسخه پشتیبان تهیه می‌کند یا خیر و یا این‌که آیا دوست‌تان عکسی از شما را در یک سرویسی که حتی از آن استفاده نمی‌کند، آپلود می‌کند یا نه.
اما بر خلاف Equifax، که اطلاعات بیش از ۸۰۰ میلیون نفر و بیش از ۸۸ میلیون کسب‌و‌کار در سراسر جهان را جمع‌آوری کرده است و اخیرا اطلاعات اعتباری بخش وسیعی از جمعیت ایالات متحده را از دست داده است، شما می‌توانید انتخاب کنید که آیا از بسیاری از این سایت‌ها استفاده کنید یا خیر. شما مجبور نیستید از دراپ‌باکس، توئیتر و یا حتی گوگل استفاده کنید.
در مواردی‌که مشکل نقص داده‌ها رخ می‌دهد، اگر قبلا یک نسخه پشتیبان از آن‌ها را تهیه نکرده باشید به احتمال زیاد با مشکلات جدی مواجه خواهید شد و این تنها زمانی است که یک شرکت می‌تواند آسیب‌پذیر شود. بنابراین عدم استفاده از بسیاری از این خدمات، راهی برای کاهش شانس بروز این اتفاق است.
ما به شما پیشنهاد نمی‌کنیم که هرگز نباید از یک سرویس خدمات ابری استفاده کنید. هنگامی‌که شما قصد انجام چنین کاری را دارید بهتر است سعی کنید حداقل از محصولات شرکتی استفاده کنید که می‌توان به آن اعتماد کرد، حتی اگر راهی ساده برای شناسایی آن‌ها وجود نداشته باشد. شما باید برخی از تحقیقات مورد نیاز را انجام دهید و حداقل، قبل از پذیرش شرایط استفاده از سرویس یک مرور کلی انجام دهید.
توجه داشته باشید، حتی اگر شما از هیچ‌یک از خدمات مبتنی بر فضای ذخیره‌سازی ابری استفاده نکنید و هرگز یک حساب کاربری را برای خود در هر جایی ایجاد نکنید، این بدان معنا نیست که شما در مجموع از ردیابی‌ها مصون هستید. در حال حاضر، مدل کسب‌و‌کار برخی از ارائه دهندگان خدمات اینترنت شامل نظارت بر همه اطلاعات مشتریان خود می‌شود، به‌طوری که می‌توانند این اطلاعات را به فروش برساند.
بر خلاف فیس‌بوک یا گوگل، شما باید با یک ISP کار کنید تا بتوانید آنلاین شوید. اگر ما شروع به درمان و مقابله با این موضوع نکنیم، شرکت‌ها کماکان اطلاعات ما را جمع‌آوری می‌کنند و بسیار بعید به نظر می‌رسد که آن‌ها انجام این کار را متوقف کنند چراکه هیجچ نظارتی بر روی فعالیت‌های آن‌ها وجود ندارد.
در نهایت، عدم استفاده از این خدمات واضح‌ترین سیگنالی است که می‌توانیم ارسال کنیم.
آیا اعتقاد دارید که مزایای فضای ذخیره‌سازی ابری بیش از هزینه‌های آن است؟ آیا شما با مسیر فعلی وب احساس رضایت می‌کنید؟ آیا با اقتصاد مبتنی بر تبلیغ و مبتنی بر ردیابی کامل، مشکلی ندارید؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.