آداب و رسوم مردم خراسان رضوی در نوروز
نوروز مهم ترین و کهن ترین عید مردم ایران و یادگار چندین هزارساله ایران زمین، از جمله خراسان است. عید نوروز سده ها پیش از زرتشت هم وجود داشته و نخست یک جشن ملی و باستانی بوده است ولی بعدها به دلیل رویداد هایی که هم زمان با نوروز بوده، به ویژه روایت هایی که درباره این رویدادها در آثار تاریخی و مذهبی آمده است، این عید جنبه دینی نیز به خود گرفته و بزرگی و اهمیت بیشتری یافته است.
دراستان خراسان همه مردم به آداب و رسوم نوروز پای بند وعلاقه مند هستند. آنها چند روز دست از کار می کشند و غرق در خوشی و سرور می شوند و با تهیه خوراکی های متنوع از قبیل شیرینی ها و آجیل، شادی را به زندگی شان می آورند و برای پیوند با سرسبزی بهار، گندم و عدس سبز می کنند، لباس نو می پوشند، اسپند دود می کنند، تخم مرغ می پزند و آنها را رنگ می کنند. خراسانی ها هم مانند دیگر ایرانی ها ابتدای سال نو به دیدن بزرگان فامیل رفته، سپس به دیدن سایر خویشان، دوستان و نزدیکان خود می روند، سال نو را به هم تبریک گفته و به همدیگر هدیه می دهند.
از چند روز مانده به عید، همه در صدد تهیه لباس نو هستند. خانه تکانی کرده، جامه ها را می شویند، فرش ها را می تکانند و در و پنجره را پاک می کنند. در این روزها حاجی فیروزها، در کوچه و بازار راه می افتند.
پیش از تحویل سال، شماری به حرم امام رضا (ع) و یا مساجد می روند تا دعا بخوانند، گروهی نیز در خانه نزد خانواده خود می مانند.
خراسانی ها مانند تمام مردم ایران سفره هفت سین می چینند و در سفره قرآن، سبزه، سیر، سمنو، سیب، سنجد، سکه، سنبل، سپند و یک ظرف آب قرار می دهند.
روز نخست عید، بزرگ خانواده یا بزرگ محل، در خانه می نشیند، همه به دیدن وی می روند و نوروز را تبریک گفته او هم به هریک از دیدار کنندگان عیدی می دهد.