حدیث در مورد مهمان|حدیث مهمان حبیب خداست|حدیث درباره مهمان نوازی

 

حدیث (3) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

كُلُّ بَيْتٍ لَا يَدْخُلُ فِيهِ الضَّيْفُ لَا يَدْخُلُهُ الْمَلَائِكَة

هر خانه اى كه ميهمان بر آن وارد نشود، فرشتگان واردش نمى شوند.

جامع الأخبار(شعیری) ص 136

 

 

حدیث (4) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

لا يَتَكَلَّفَنَّ أَحَدٌ لِضَيفِهِ مالا يَقدِرُ؛

هيچ كس نبايد بيش از توانش خود را براى ميهمان به زحمت اندازد.

 

نهج الفصاحه ص 679 ، ح 2520

 

 

حدیث (5) امام رضا عليه السلام :

 أَنَّهُ دَعَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ علیه السلام قَدْ أَجَبْتُكَ عَلَى أَنْ تَضْمَنَ لِي ثَلَاثَ خِصَالٍ قَالَ وَ مَا هِيَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ لَا تُدْخِلْ عَلَيَّ شَيْئاً مِنْ خَارِجٍ وَ لَا تَدَّخِرْ عَنِّي شَيْئاً فِي الْبَيْتِ وَ لَا تُجْحِفْ بِالْعِيَالِ قَالَ ذَاكَ لَكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَأَجَابَهُ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِب‏

مردى امير المؤمنين عليه السلام را به ميهمانى دعوت كرد . حضرت فرمودند : مى پذيرم به شرط اين كه سه قول به من بدهى . عرض كرد : چه قولى اى امير المؤمنين؟ فرمودند : از بيرون چيزى براى من تهيه نكنى ، حاضرى خانه ات را از من دريغ ننمايى و به زن و فرزندانت اجحاف نكنى. عرض كرد : قبول مى كنم اى امير المؤمنين . پس على بن ابى طالب عليه السلام دعوت او را پذيرفتند.

عيون اخبارالرضا ج 2 ، ص 42 ، ح 138 

 

 

حدیث (6) امام صادق عليه السلام :

اِبنُ أبى يَعفورَ: رَأيتُ عِندَ أبى عَبدِاللّه  عليه السلام ضَيفا، فَقامَ يَوما فى بَعضِ الحَوائِج، فَنَهاهُ عَن ذلِكَ ، و قامَ بِنَفسِهِ إلى تِلكَ الحاجَةِ، و قالَ عليه السلام : نَهى رَسولُ اللّه  صلى الله عليه و آله عَن أن يُستَخدَمَ الضَّيفُ؛

ابن ابى يعفور : در خانه امام صادق عليه السلام ميهمانى ديدم . روزى او براى انجام كارى برخاست . حضرت به او اجازه ندادند و شخصاً آن كار را انجام دادند و فرمودند : رسول خدا صلى الله عليه و آله از به كار گرفتن ميهمان ، نهى فرموده است.

كافى(ط-الاسلامیه) ج6، ص283، ح1

 

 

حدیث (7) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

كَفى بِالمَرءِ إثما أن يَستَقِلَّ ما يُقَرِّبُ إلى إخوانِهِ و كَفى بِالقَومِ إثما أن يَستَقِلُّوا ما يَقرُبُ بِهِ إلَيهِم أخُوهُم؛

 

انسان را همين گناه بس، كه آنچه را كه تقديم برادران ميهمان خود مى كند كم شمارد و ميهمان را همين گناه بس، كه آنچه را كه ميزبانشان براى آنها فراهم مى كند كم شمارند.

محاسن ص414، ح165

 

 

حدیث (8) امام باقر عليه السلام :

إذا دَخَلَ أحَدُكُم عَلى أَخيهِ فى رَحلِهِ فَليَقعُد حَيثُ يَأمُرُ صاحِبُ الرَّحلِ فَإنَّ صاحِبَ الرَّحلِ أَعرَفُ بِعَورَةِ بَيتِهِ مِنَ الدّاخِلِ عَلَيهِ؛

هرگاه يكى از شما به خانه برادرش وارد شد، هر جا صاحب خانه گفت همان جا بنشيند، زيرا صاحب خانه به وضع اتاق خود از ميهمان آشناتر است.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج72، ص451، ح2

 

 

حدیث (9) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

اَلضَّيفُ يُلطَفُ لَيلَتَينِ، فَإذا كانَت لَيلَةَ الثالِثَةُ فَهُوَ مِن أَهلِ البَيتِ يَكُلُ ما أَدرَكَ؛

 

ميهمان تا دو شب پذيرايى مى شود، از شب سوم جزو اهل خانه به شمار مى آيد و هر چه

رسيد بخورد.

كافى(ط-الاسلامیه) ج6، ص283، ح1

 

 

حدیث (10) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

اِنَّ مِن حَقِ الضَّيفِ اَن يُكرَم وَ اَن يُعِدَّ لَهُ الخِلال؛

از حقوق ميهمان است كه ميزبان او را احترام كند و برايش خلال دندان فراهم نمايد.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 285، ح 3

 

 

حدیث (11) امام على عليه السلام :

رَأَى أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ حَزِيناً فَقِيلَ لَهُ مِمَّ حُزْنُكَ قَالَ لِسَبْعٍ أَتَتْ لَمْ يَضِفْ إِلَيْنَا ضَيْف‏

[روزى] امام على عليه السلام غمگين ديده شد علت را از ايشان جويا شدند. فرمودند: چون هفت روز است كه ميهمانى بر ما وارد نشده است.

مناقب آل ابى طالب(ابن شهر آشوب) ج 2 ، ص 73

 

 

حدیث (12) امام صادق عليه السلام :

اِذا اَتاكَ اَخوكَ فَآتِهِ بِما عِندَكَ وَ اِذا دَعَوتَهُ فَتَكَلَّف لَهُ؛

هرگاه برادرت ناخوانده بر تو وارد شد، همان غذايى كه در خانه دارى برايش بياور و هرگاه او را دعوت كردى در پذيرايى از او خودت را به زحمت بينداز.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 6 ، ص 275 ، ح 6 - محاسن ص 410، ح 138

 

 

حدیث (13) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُحِبَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ فَلْيَأْكُلْ مَعَ ضَيْفِهِ

هر كس دوست دارد كه خدا و رسولش او را دوست داشته باشند، با ميهمان خود غذا بخورد.

مجموعه ورام  ج 2، ص 116

 

 

حدیث (14) امام صادق عليه السلام :

اِذا دُعىَ اَحَدُكُم اِلى  طَعامٍ فَلا يَستَتبِعَنَّ وَ لَدَهُ فَاِنَّهُ اِن فَعَلَ ذلكَ، كانَ حَراماً وَ دَخَلَ غاصِباً؛

هرگاه يكى از شما به ميهمانى دعوت شد، فرزندش را به دنبال خود راه نيندازد كه اگر چنين كند، كار حرامى كرده و غاصبانه وارد خانه ميزبان شده است.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 6 ، ص 270، ح 1

 

 

حدیث (15) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

اَلضّيافَةُ اَوَّلُ يَومٍ وَ الثانى وَ الثالثُ وَ ما بَعدَ ذلِكَ فَاِنَّها صَدَقَةٌ تُصَدّق بِها عَلَيهِ؛

ميهمانى يك روز و دو روز و سه روز است، بعد از آن هر چه به او دهى صدقه محسوب مى شود.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 6 ، ص 283، ح 2

 

 

حدیث (16) امام على عليه السلام :

 ثَلَاثٌ لَا يُسْتَحْيَا مِنْهُنَّ خِدْمَةُ الرَّجُلِ ضَيْفَهُ وَ قِيَامُهُ عَنْ مَجْلِسِهِ لِأَبِيهِ وَ مُعَلِّمِهِ وَ طَلَبُ الْحَقِّ وَ إِنْ قَل‏

از سه كار حيا نبايد كرد: خدمت به ميهمان، از جا برخاستن در برابر پدر و آموزگار خويش و طلب حق گرچه اندك باشد.

 

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 69 ، ح 978

 

 

حدیث (17) امام صادق عليه السلام :

اَلمَكارِمُ عَشرٌ ، فَإنِ استَطَعتَ أن تَكونَ فيكَ فَلتَكُن... : صِدقُ الَباسِ ، وَ صِدقُ اللِّسانِ ، و َأداءُ الأمانَةِ ، وَ صِلَةُ الرَّحِمِ ، و َإقراءُ الضَّيفِ ، وَ إطعامُ السّائِلِ ، و َالمُكافاةُ عَلىَ الصَّنائعِ ، و َالتَّذَمُّمُ لِلجارِ ، و َالتَّذَمُّمُ لِلصّاحِبِ ، و َرَأسُهُنَّ الحَياءُ؛

مكارم ده تاست : اگر مى توانى آنها را داشته باش ... : استقامت در سختى ها، راستگويى، امانتدارى، صله رحم، ميهمان نوازى، اطعام نيازمند، جبران كردن نيكى ها، رعايت حق و حرمت همسايه، مراعات حق و حرمت رفيق و در رأس همه، حيا.

 

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 55 و 56 ، ح 1

 

 

حدیث (18) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

لا تَزالُ اُمَّتى بِخَيرٍ ما تَحابّوا و َاَقامُوا الصَّلاةَ و َآتَوُا الزَكاةَ و َقَروا الضَّيفَ... ؛

امّتم همواره در خير و خوبى اند تا وقتى كه يكديگر را دوست بدارند، نماز را برپا دارند، زكات بدهند و ميهمان را گرامى بدارند...

 امالى(طوسى) ص 647 ، ح 1340

 

 

حدیث (19) امام رضا علیه السلام:

 

تزاوَرُوا تَحـابـّوا و تَصـافَحُـوا و لا تَحـاشَمُـوا 

به دیدن یکدیگر روید تا یکدیگر را دوست داشته باشید و دست یکدیگر را بفشارید و به هم خشم نگیرید.

 

بحارالانوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 347

 

 

حدیث (20) امام كاظم عليه ‏السلام :

 

اِنَّ رَسولَ اللّه‏ِ صلی الله علیه و آله كانَ اِذا اَتاهُ الضَّيْفُ اَكَلَ مَعَهُ وَ لَمْ يَرْفَعْ يَدَهُ مِنَ الْخِوانِ حَتّى يَرْفَعَ الضَّيْفُ يَدَهُ؛

 

رسول خدا صلی الله علیه و آله هرگاه ميهمان داشتند، با او غذا مى ‏خوردند و دست از سفره و غذا نمى‏ كشيدند، تا آن‏كه ميهمان دست از غذا خوردن بكشد.

 

كافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 286 ، ح 4

 

 

ورود به صفحه اصلی بانک احادیث