پیامبر صلی الله علیه و آله هیچ گاه مثل بزرگان و پادشاهان رفتار نمی کرد و غذا نمی خورد بلکه همیشه
[422]
در کمال سادگی بر زمین می نشست و مانند محرومان غذا می خورد.
روزی نشسته بود و مثل همیشه با سادگی غذا می خورد، زنی که از آنجا می گذشت، پیامبر را دید که همچون کارگران ساده، روی زمین نشسته و غذا می خورد. وی از اینکه حضرت تنها و ساده نشسته و غذا می خورد، تعجّب کرد و گفت؛ «ای محمّد! تو مانند برده غذا می خوری و ماننده برده می نشینی؟!»
محمّد صلی الله علیه و آله با همان سادگی، بدون اینکه احساس حقارت کند، فرموة؛
«من بنده هستم و کدام بنده از من بنده تر است.»(1)