(1)
القانا یکی از پیامبران بنی اسرائیل بود. او فرزند یرحوم از اولاد قارون بن ابراهیم بوده است.
در لغت عربی القانا به معنی «خدا داده است» می باشد. این پیغمبر در کوه افرائیم سکونت داشت و دارای دو زن به نام های «جنا» و «فنا» بود. او هر سال برای حج و قربانی کردن به «شیلو» می رفت و مناسک حج را بجا می آورد. در ایام حج بنی اسرائیل را به پند و اندرزهای اخلاقی و به شریعت حضرت ابراهیم دعوت می کرد.
در یکی از سنوات حج، القانا با دو زنش به شیلو آمد. «حنا» در خانه خدا مشغول نماز شد و چون عقیم بوده اولادی نداشت. در مناجات از خدای کعبه درخواست فرزندی
[209]
کرد و با گریه عهد کرد اگر فرزندی بیاورد او را خدمت گذار کعبه قرار دهد.
در این موقع که او با خدا مناجات می کرد «علی» یا «آلی» پیغمبر بر کرسی نبوت نشسته بود، و در حال گریه او را تماشا می کرد. به او گفت؛ ای زن، چه شده که اینقدر نماز را طول می دهی و خود را در اداء آن به زحمت می اندازی. «حنا» گفت؛ از زیادی اندوه و حزن، چاره ای جز توسل به حق ندارم و اکنون به حال فرو مانده ام، و جز این عرض حاجت در نماز، چاره ای نیست. «آلی» پیغمبر به او مژده داد که دعایت مستجاب شده و به زودی خداوند فرزندی به تو عنایت می فرماید. «حنا» پس از چند روز آبستن شد و فرزندی پسر به دنیا آورد که او را سموئیل نام نهادند.
حنا فرزند را تربیت کرد و از شیر گرفت و گاوی برداشت و برای قربانی با سموئیل به شیلو رفت و آداب و رسوم و مناسک حج را بجای آورد و او را به «آلی» پیغمبر سپرد که پرده دار خانه کعبه بود و گفت؛ من چنین عهدی کردم و او را برای خدمت خانه خدا به تو می سپارم. سموئیل در ملازمت «آلی» پیغمبر بود تا به پیغمبری رسید. آغاز سال نبوت او با سال وفات «آلی» پیغمبر مصادف شد و پس از چندی که مبعوث شد، پدرش القانا در جبل افرائیم وفات کرد.