سرطان خون یکی از بیماری های سخت و شایع در بین مردم است، متاسفانه این بیماری دیر خودش را نشان می دهد و این باعث سخت شدن درمان می شود، ولی اگر در مراحل ابتدایی این بیماری تشخیص داده شود خیلی بهتر می توان درمانش کرد.
در این بخش قصد داریم تا شما را با علائم سرطان خون و راه های درمان آن آشنا کنیم، با امور همراه باشید.
علایم سرطان خون
خستگی و ضعف
خستگی و ضعف شایع ترین علامت انواع سرطان خون است. این علائم به دنبال آنمی (کمبود گلبول های قرمز خون) ایجاد می شوند و ترکیبی از خستگی های جسمی را به وجود می آورند.
در هر دو شرایط حاد و مزمن، فرد ممکن است طیف وسیعی از خستگی کم تا ضعف شدید را تجربه کند. اما در تمام موارد، به مرور زمان علائم تشدید خواهند شد.
تنگی نفس
در فرد مبتلا، خستگی و ضعف روز به روز بیشتر می شود و حتی ممکن است فرد تنگی نفس را نیز تجربه کند که نتیجه ی کم خونی و یا در موارد نادر نتیجه ی وجود توده در قفسه ی سینه است.
افراد مبتلا در این شرایط برای تنفس دچار مشکل جدی می شوند و ممکن است راه رفتن کوتاه مدت هم برایشان زجرآور باشد. تنگی نفس همچنین می تواند در اثر سرطان ریه باشد.
کبودی بیش از حد یا خودبخودی
کبودی های بدون دلیل و بدون هیچ آسیبی ممکن است نشانه سرطان خون باشد.
بزرگ شدن طحال ناشی از سرطان خون منجر به دردهای گاها شدید در قسمت چپ و بالای شکم می شود
کبودی غیرعادی نتیجه ی تعداد کم پلاکت ها و یا مشکل لخته شدن خون است.
این کبودی ها ممکن است در هر جای بدن وجود داشته باشند، اما بیشتر در پاها و دست ها دیده می شوند.
خونریزی غیرمعمول
مشابه کبودی، خونریزی غیرعادی از بینی، لثه، روده، ریه و یا حتی سر ممکن است نشانه ی کمبود پلاکت و مشکلات انعقاد خون و نوع حاد سرطان خون باشد.
پتشی
لکه های قرمز کوچک در زیر پوست ناشی از خونریزی را پتشی می گویند. نقاطی که به دلیل کاهش پلاکت خون ایجاد می شوند. پتشی اغلب در مچ پا دیده می شود، آن هم به دلیل نیروی جاذبه زمین که موجب تجمع مایعات بدن در مچ پا می شود.
لثه های متورم و بزرگ شده
اگرچه افزایش حجم لثه را می توان هیپرپلازی دانست، ولی معمولا یکی از بارزترین نشانه های ابتلا به بیماری لوسمی حاد است.
لوسمی یک نوع سرطان خون است که باعث تولید غیرطبیعی و بیش از حد سلول های سفید خونی می شود.
اگر شما یک بیمار مبتلا به سرطان خون هستید، همیشه به لثه هایتان نگاه کنید تا متوجه تغییر اندازه ی آنها بشوید. اگر لثه ها متورم باشند، فرد همیشه یک احساس فشردگی در دهان خود دارد.
احساس پف کردن یا پر بودن
یکی از نشانه های نوع مزمن و گاها حاد لوسمی، بزرگ شدن طحال است که ممکن است منجر به کاهش اشتهای فرد مبتلا شود، زیرا به دلیل فشار وارده از سمت طحال به معده، فرد احساس سیری می کند و مواد غذایی کمتری مصرف می نماید.
ناراحتی یا درد در قسمت بالایی سمت چپ شکم
بزرگ شدن طحال ناشی از سرطان خون منجر به دردهای گاها شدید در شکم می شود. از آن جا که طحال در قسمت چپ و بالای شکم قرار گرفته است، درد در این ناحیه احساس می شود.
گاهی طحال آنقدر بزرگ می شود که غیر از اینکه موجب درد می شود، بخشی از سلول هایش از کار می افتند و می میرند.
تب یا لرز
بی قراری و لرز از علائم شایع نیستند و معمولا در یک چهارم افراد مبتلا به لوسمی حاد دیده می شوند و تقریبا هرگز در نوع مزمن آن مشاهده نمی شود. در اغلب موارد، تب مکرر درجه ی پایین نشانه ی عفونت و ضعف سیستم ایمنی است که ممکن است ناشی از سرطان خون باشد.
تعریق شبانه
تعریق شبانه اغلب با عفونت مرتبط است و ممکن است نشانه ی سرطان خون باشد. این نوع تعریق آن قدر زیاد است که بستر فرد خیس می شود.
سردرد ضربان دار
این نشانه اگرچه معمول نیست، اما سردرد نبض دار مکرر ممکن است نشانه ی کم خونی ناشی از لوسمی و یا یک مشکل تهدید کننده ی حیات مانند خونریزی سر باشد.
رنگ پریدگی شدید
مانند سردرد، خستگی و تنگی نفس، رنگ پریدگی غیرمعمول ممکن است نشانه ای از کم خونی در نوع حاد لوسمی و در برخی انواع مزمن آن باشد.
از آنجا که بسیاری از علائم لوسمی با سایر بیماری ها مشترک است، شمارش سلول های خونی و بیوپسی مغز استخوان به تشخیص نوع سرطان خون کمک می کند.
هر چقدر رنگ پریدگی بیشتر باشد نشانه ی پیشرفت بیشتر بیماری است. این افراد اغلب بسیار خسته اند و به دلیل کاهش شدید گلبول های قرمز خون، رنگ پریده هستند و در هنگام راه رفتن کم هم نفس نفس می زنند.
درد استخوان
درد استخوان نشانه ی عمدتا غیر معمول این بیماری است و در هر دو نوع حاد و مزمن ممکن است دیده شود. سلول های بدخیم در مغز استخوان ساخته می شوند، بنابراین اگر دچار درد خفیف تا شدید در استخوان ها شدید به پزشک مراجعه کنید.
ورم غدد لنفاوی
گردن، زیر بغل، کشاله ران و مناطق دیگر بدن را جهت پیدا کردن ورم قابل توجه، اما بدون درد غدد لنفاوی بررسی کنید.
برای غدد در طول یک عفونت طبیعی است که متورم شوند، اما باقی ماندن در این حالت و یا رشد روز به روز می تواند نشانه ی لوسمی و یا لنفوم باشد.
بثورات پوستی
تقریبا یک نفر از بیست نفر فرد مبتلا به لوسمی ممکن است راش پوستی داشته باشد که یک یا دو دسته اند. لوسمی پوست یا بثورات، ناشی از سندروم شیرین هستند که معمولا با سرطان خون در ارتباط است.
لوسمی پوست تقریبا همیشه طوری به نظر می رسد که در زیر پوست تان یک توده قرار دارد و این توده شروع به رشد می کند و گاهی شبیه پلاک می شود.
از سوی دیگر، بثورات سندروم شیرین به نظر خشن و قرمز می آیند، درست شبیه یک واکنش آلرژیک. اگرچه بثورات در تمام بیماری ها از نظر خارش و اندازه مشترک هستند، اما راش های مرتبط با سرطان خون روز به روز گسترش می یابند و رشد می کنند.
عفونت های مکرر یا در بازه زمانی مشخص
اگر پس از مصرف داروها هنوز هم عفونت بدن تان رفع نشده است، بهتر است یک آزمایش کامل شمارش هموگلوبین، گلبول سفید و پلاکت انجام دهید.
سطح گلبول های سفید غیر طبیعی منجر به اختلال سیستم ایمنی شده و می تواند عفونت های مکرر ایجاد کند، در حالیکه که فرد همیشه گمان می کند دچار یک بیماری مانند آنفلوآنزا شده که همراه است با سایر نشانه های لوسمی مانند کبودی و خستگی.
از آنجا که بسیاری از علائم لوسمی با علائم سایر بیماری ها مشترک است، شمارش سلول های خونی و بیوپسی مغز استخوان به تشخیص نوع سرطان خون کمک می کند.
انواع سرطان خون
انواع مختلفی از سرطان خون وجود دارد، در وهله اول این تقسیم بندی براساس سلول های بنیادی درگیر انجام می گیرد:
سرطان خون میلوئیدی
که منشا آن سلول های بنیادی میلوئید غیرطبیعی است.
سرطان خون لنفوئیدی
که سلول های بنیادین لنفوئیدی غیرطبیعی عامل آن هستند.
هریک از این دو نوع سرطان خون، براساس سرعت پیشرفت و بیماری پیش زمینه اش، دارای زیرشاخه هایی هستند:
سرطان خون حاد
که به صورت ناگهانی ظاهر می شود و طی چند روز یا چند هفته به سرعت پیشرفت می کند. تعداد سلول های سرطانی با سرعت زیادی افزایش می یابند و خون دیگر قادر به انجام دادن وظایفش نیست.
وضعیت بیمار معمولا روز به روز وخیم تر می شود و درمان بیمار باید بدون وقفه بعد از تشخیص آغاز شود. البته تشخیص زودهنگام سرطان خون حاد، در سال های اخیر به طور قابل توجه ای بهتر شده است.
سرطان خون مزمن
به آرامی و در طول ماه ها یا حتی سال ها رشد می کند و گاهی در ابتدا هیچ علامت خاصی ندارد. علائم معمولا بتدریج با افزایش تعداد سلول های سرطانی در خون یا مغز استخوان ظاهر می شوند.
هر نوع از سرطان خون به روشی متفاوت پیشرفت می کند و بنابراین درمان مختص به خود دارد.
به منظور پیش گرفتن بهترین روش درمانی، بهتر است نوع سرطان خون به خوبی شناسایی شود. (چه برای خود بیمار و گروه پزشکی و چه برای اطرافیان او)
تشخیص سرطان خون
پزشک ممکن است با بررسی پرونده پزشکی بیمار، نسبت به ابتلا به یکی از انواع سرطان خون مشکوک شود و به منظور اطمینان از تشخیص خود، بررسی های جسمی دیگری را نیز انجام دهد.
او برای تایید تشخیص، چندین آزمایش را تجویز می کند و در نتیجه به کمک آن ها می تواند در صورت ابتلا فرد به سرطان خون، نوع آن را به منظور پیش گرفتن درمان متناسب تشخیص دهد.
علائم سرطان خون حاد ممکن است به علائم آنفولانزا شبیه باشد و ناگهان در طی چند روز یا هفته ظاهر شود.
سرطان خون مزمن در بسیاری از افراد در ابتدا با نشانه خاصی همراه نیست. بطور کلی علائم بیماری به تدریج پیشرفت می کند و اغلب بیماری به کمک آزمایش خون معمولی شناسایی می شود.
آزمایش برای تشخیص
پزشک به منظور تشخیص معمولا آزمایش های زیر را انجام می دهد:
آزمایش خون
به کمک نمونه خون می توان تعداد و ظاهر سلول های مختلف خونی را بررسی کرد. نتایج آزمایش ها نشان می دهد که اندام های بدن تا چه حد، به طور معمول فعالیت می کنند و می تواند نشانه های مورد نیاز را برای تشخیص مبتلا شدن یا مبتلا نشدن به سرطان خون، تامین کند.
همچنین این امکان وجود دارد که بتواند عوامل خونریزی یا لخته شدن خون را بررسی کند. به کمک اندازه گیری برخی از عناصر موجود در خون، می توان توانایی بدن در لخته کردن خون را مشخص کرد. مقدار عوامل لخته کننده خون، در افراد مبتلا به سرطان خون می تواند بیش از حد باشد.
سیتوژنتیک
آزمایش سیتوژنتیک، که همچنین آنالیز کروموزم ها نیز نامیده می شود- بر روی یک نمونه از مغز استخوان و به منظور بررسی امکان اصلاح کروموزوم انجام می شود. کروموزوم ها قسمتی از سلول هستند که اطلاعات ژنتیکی هر فرد در آن وجود دارد.
تشخیص انواع سرطان خون اغلب به کمک بررسی اختلالات خاص که منجر به تغییر در کروموزوم ها می شود، قابل تشخیص است. این آزمایش ها کمک می کند نوع سرطان خون و درنتیجه درمان مورد نیاز بیمار مشخص شود.
نمونه برداری
این آزمایش به منظور تایید تشخیص قطعی سرطان خون انجام می شود. برای تشخیص سرطان خون، نمونه ای از سلول های مغز استخوان- معمولا از استخوان خاصره- جمع آوری و در زیر میکروسکوپ بررسی می شود.
اگر سلول های سرطانی در این نمونه وجود داشته باشد، لازم است سرعت تکثیر آن ها نیز مشخص شود.
دو روش برای نمونه گیری از مغز استخوان وجود دارد:
پزشک به کمک سرنگی بسیار ظریف، از مغز استخوان نمونه لازم را بر می دارد.
پزشک به کمک سرنگی ضخیم، به همراه نمونه استخوان، تکه کوچکی از استخوان را نیز خارج می کند.
در هر دو روش نیاز به بی حسی موضعی وجود دارد. احتمال احساس درد کردن در لحظه ای که سلول ها به داخل سرنگ کشیده می شوند، وجود دارد، اما این ناراحتی فقط چند ثانیه طول می کشد.
نمونه گیری از مغز استخوان معمولا در کلینیک یا بیمارستان انجام می شود و سرپایی است. (نیازی به بستری شدن ندارد.)
نمونه برداری از غدد لنفاوی:
اگر غدد لنفاوی بزرگ شده باشند، پزشک از غدد لنفاوی نمونه برداری می کند. غدد لنفاوی در قسمت های مختلف بدن قرار دارند و بخشی از سیستم لنفوئیدی و ایمنی بدن هستند.
در طی نمونه گیری، پزشک ممکن است یک قسمت یا کل غده را خارج کند. اگر دسترسی به غده لنفاوی متورم به کمک سرنگ ممکن باشد، نمونه گیری فقط با بی حسی موضعی صورت می گیرد. اما اگر غده مورد نظر در قسمت های داخلی تر قفسه سینه یا شکم قرار داشته باشد، نیاز است که نمونه برداری تحت بیهوشی کامل انجام شود.
روش های عکسبرداری:
این روش ها امکان بررسی جزیی تر بافت ها، اندام ها و استخوان ها را فراهم می کند. به کمک رادیوگرافی، سی تی اسکن، ام آر آی و سونو گرافی، گروه درمانی می تواند تصویری واضح تر از ناحیه ای از بدن که به سرطان مبتلا شده، بدست بیاورد و اندام هایی را که امکان درگیر شدنشان وجود دارد، مشاهده کند.
این تصویربرداری ها معمولا بدون درد است و بدون نیاز به بیهوشی یا بی حسی انجام می شود.
آزمایش های مکمل:
پزشک ممکن است به منظور تشخیص میزان گسترش سرطان در بدن بررسی های دیگری را نیز لازم بداند.
روش های درمان سرطان خون
گروه درمانی براساس سلامت کلی بیمار و نوع سرطان درمان های مناسب را برای او شروع می کند. معمولا قبل از شروع درمان، روش های درنظر گرفته شده را با بیمار یا اطرافیان او مطرح می کنند.
قبل از شروع درمان، باید از پزشک در مورد تاثیر روش درمان بر قدرت باروری پرسیده شود. برخی از روش های درمانی بر قدرت باروری تاثیر می گذارند.
از دست دادن قدرت باروری در بعضی از روش ها براساس سن و نوع پرتودرمانی تجویزی، موقتی و در برخی دائمی است. پبوند سلول های بنیادی و همچنین برخی از داروهای مورد استفاده از شیمی درمانی نیز ممکن است، اختلالاتی را برای باروری ایجاد کنند.
قبل از شروع درمان بهتر است در مورد شرایطی که به کمک آن ها می توان قدرت باروری را حفظ کرد، از پزشک کمک خواست.
یکی یا چند روش از گزینه های زیر ممکن است در درمان سرطان خون استفاده شود:
شیمی درمانی:
این روش براساس مبارزه با سرطان با دارو به شکل قرص یا تزریق- صورت می گیرد. داروهای شیمی درمانی از گسترش و رشد سلول های سرطانی جلوگیری می کنند؛ اما به سلول های سالم صدمه نیز می زنند. سلول های سالم با گذشت زمان دوباره احیا می شوند.
درضمن، درمان در برخی افراد عوارض جانبی همچون حالت تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها، خستگی و خطر ابتلا به عفونت ها را نیز رخ می دهد.
درمان های مکمل سرطان خون:
از جمله درمان های مکمل از ماساژ درمانی یا طب سوزنی می توان نام برد. این درمان ها علاوه بر درمان های استاندارد سرطان خون استفاده می شود و معمولا به آرامش بیماران و کاهش استرس و دیگر عوارض جانبی درمان سرطان کمک می کند.
درمانی مکمل به خودی خود در درمان سرطان اثر درمانی ندارند و برای بررسی تاثیر آن ها و شناخت بهتر عملکردشان، نیاز به تحقیقات بیشتر و عمیق تری است.
عوارض، خطرات یا فواید این روش ها هنوز شناخته شده نیست و بکار بردنشان به عنوان تنها روش درمان سرطان ممکن است عوارض جبران ناپذیری را به همراه داشته باشد.
بیماران قبل از استفاده از این روش های مکمل و موازی، باید در مورد آن ها اطلاعات کافی را بدست آورند و حتما با پزشک معالجشان مشورت کنند. چرا که احتمال دارد نتایج درمان های منظم یا آزمایش های بیمار را تحت تاثیر قرار دهد.
درمان هدفمند:
درمان های هدفمند براساس استفاده از داروهایی است که بدون اینکه به سلول های سالم صدمه بزنند، به سلول های سرطانی حمله می کنند. مهارکننده های رشد سلول های سرطانی یکی از این موارد هستند. این مواد بر رشد و تقسیم سلولی، سلول های سرطانی تاثیر می گذارند.
داروهایی که در این روش بکار می روند معمولا به شکل قرص یا کپسول عرضه می شوند. احتمال آشکارشدن عوارض جانبی معمولا در ماه های اول درمان وجود دارد و با ادامه درمان، در اغلب موارد این علائم از بین می روند.
جراحی:
در برخی موارد خاص و نادر سرطان خون مزمن، پزشک ناچار به خارج کردن طحال از بدن می شود. طحال در سمت چپ بالای شکم، در کنار معده و بالای کلیه چپ قرار گرفته است.
گاه سرطان خون مزمن باعث بزرگ شدن طحال می شود که ممکن است با درد و ناراحتی برای بیمار همراه شود. التهاب طحال همچنین می تواند گلبول های قرمز و پلاکت خون را از بین ببرد و خونریزی و کم خونی را در پی داشته باشد.
اگر شیمی درمانی و پرتودرمانی اثری بر کاهش اندازه طحال نداشته باشند، پزشکان معمولا از طریق جراحی و با خارج کردن طحال درد بیمار را التیام می بخشند. به این عمل، عمل برداشتن طحال می گویند و در بیهوشی کامل صورت می گیرد.
بعد از جراحی ممکن است بیمار خونریزی و کمی درد را تجربه کند. این عوارض جانبی موقتی هستند و از بین می روند. درآوردن طحال، بیمار را نسبت به عفونت ها آسیب پذیرتر می کند.
پرتودرمانی:
در این روش پزشکان از وسیله بزرگ برای هدایت مسیر پرتوها به سمت سلول های سرطانی استفاده می کنند. این پرتوها تمامی سلول هایی (چه سلول های سرطانی و چه سلول های سالم) را که در مسیرشان قرار بگیرند؛
از بین می برند. عوارض جانبی پرتودرمانی براساس ناحیه ای از بدن که درمان می شود، متفاوت است. بعد از درمان، بیمار ممکن است بیش از حد معمول احساس خستگی کند یا متوجه تغییر ظاهری پوست (قرمزی یا حساس شدن در هنگام لمس) قسمتی از بدن که درمان شده، بشود.
پیوند سلول های بنیادی یا پیوند مغز استخوان
گاهی شیمی درمانی به منظور درمان سرطان خون حاد یا اجتناب از عود بیماری با دوز بالا انجام می شود.
از آنجایی که درمان شیمی درمان شدید مغز استخوان را همزمان با سلول های سرطانی از بین می برد، لازم است که مغز استخوان به کمک پیوند سلول های بنیادی بازسازی شود.
تمامی سلول های خونی از سلول های بنیادی که در مغز استخوان و خون یافت می شوند، بوجود می آیند.
قبل از شروع شیمی درمانی با دوز بالا، پزشک نمونه ای از مغز استخوان فرد بیمار یا دهنده سازگار را بر می دارد. مدت کوتاهی بعد از شیمی درمانی، سلول های بنیادی به داخل خون بیمار تزریق می شوند و بعد از گذشت چند هفته، این سلول ها بنیادی، ساختن سلول های خونی را آغاز می کنند.
پیوند سلول های بنیادی، عملی پیچیده و پرخطر است و باید توسط پزشکان متخصص و مجرب و در مراکز بیمارستانی مجهز انجام شود. عوارض جانبی این عمل می تواند بسیار جدی باشد و حتی به مرگ بیمار منتهی شود.
بیماری که پیوند مغز استخوان داشته، باید تحت نظارت پزشکی کامل قرار بگیرد؛ حتی بعد از مرخص شدن از بیمارستان نیز باید این مراقبت ها ادامه بیابد. گاهی چند ماه زمان لازم است تا بتوان به طور کامل از بهبودی بیمار (به کمک پیوند مغز استخوان) اطمینان حاصل کرد.
برای برخی بیماران با شرایط خاص همچون افراد دارای بیماری های زمینه ای یا افراد مسن نوع پیوند سلول های بنیادی با دوز پایین تری از شیمی درمانی استفاده می شود